(Prawie) Felieton na weekend

Zapraszamy do śledzenia trasy promującej najnowszy cykl fotografii autorstwa Pawła Bajewa ,,Portrety’’. Trasa jest jednocześnie trasą promocyjną miasta Puławy, które przyjęło na siebie cały ciężar finansowy przedsięwzięcia. Projekt zostanie zrealizowany w kilku największych miastach Polski. W jakich? – o tym dowiecie się wkrótce. ,,Portrety’’ stanowią przegląd socjologiczny społeczeństwa w oparach dymu i absurdu. Po raz pierwszy w fotografiach Pawła Bajewa pojawiło się sporo znanych spojrzeń, znanych nie tylko autorowi i pani Basi z zieleniaka. Puławy z myślą o człowieku – stąd pomysł na trasę ogólnopolską, gdyż wszyscy jesteśmy ludźmi, każdego da się sfotografować. Fotografia, facebook, Google+, YouTube, prasa, blogosfera – podjęliśmy się stworzenia czegoś, co oddałoby w pełni obraz twarzy, myśli, marzeń i dążeń narodu. Portrety nie są tylko projektem fotograficznym, projekty są przede wszystkim stanem umysłu – co się w nim kryje? Przekonacie się o tym w ciągu kilku najbliższych miesięcy.

Głównym założeniem, a w zasadzie rdzeniem planowanych działań jest interakcja, rozumiana jako uczestnictwo lub współuczestnictwo w kulturze. Współczesne, tradycyjne i przemijające media opierają się na przekazie pozbawionym możliwości skonfrontowania jego jakości ze zdaniem, potrzebami i zainteresowaniami odbiorców. Internet daje taką możliwość, natomiast daje też jedną ważną rzecz, stanowiącą zasadność jego funkcjonowania – daje możliwość zarządzania informacją, możliwość samodzielnego kreowania informacji, możliwość weryfikacji, udostępniania i zintegrowania strumieni jej rozpowszechniania, przez co należy rozumieć możność praktycznie nieograniczonej promocji w czasie rzeczywistym za pomocą różnych narzędzi (choćby social mediów), przeznaczonych dosyć często dla odbiorców niepowiązanych ze sobą w żaden sposób. Tak np. działają blogerzy, w tym ja, którzy tekst publikowany na swoim macierzystym blogu potrafią skierować poprzez social media w dowolnym kierunku, linkując go na każdej tablicy ,,społecznościówek’’ z osobna. Media tradycyjne nie mają tej możliwości, a samo rozpowszechnianie wiadomości wiąże się z konkretnymi nakładami finansowymi. Dodatkowo, media tradycyjne nie mają możliwości dostarczenia materiału do nieobecnego przed urządzeniem odbiorcy – sieć daje taką możliwość, jest mało prawdopodobne, by internauta nie natknął się na promowany materiał na swojej facebookowej tablicy lub pierwszej stronie portalu informacyjnego – jak choćby Wirtualnej Polsce. Odbiorca może go ominąć, lecz mówiąc kolokwialnie – jest skazany na wiedzę o jego istnieniu, przedstawiając to obrazowo: nie jesteśmy w stanie mieć podglądu na 15 kanałów telewizyjnych jednocześnie, Internet posiada taką opcję oferując nam podgląd na co ty tylko chcemy, i w jakiej ilości chcemy.

W przeciwieństwie do lokalnych serwisów informacyjnych, skupilibyśmy się na odbiorcy ogólnokrajowym, szukając osób mających coś do powiedzenia na temat otaczającej rzeczywistości oraz zachodzących procesów we współczesnym świecie – coś do powiedzenia w skali makro, na przykładzie skali mikro. Ten sposób formułowania treści znakomicie spisuje się w przypadku długoterminowych projektów, zawierających treści ponadczasowe i uniwersalne. Chcielibyśmy oprzeć promocję na socjologii, pozostawiając bohaterów takimi, jakimi są w rzeczywistości, udowadniając, że słowa są równie ważne jak twarz, również twarz kompletnie nieznana.